Osteopatia to koncepcja terapeutyczna, której sposób diagnozowania i leczenia, opiera się na dotyku, kontakcie manualnym. Osteopata niosąc pomoc pacjentowi uwzględnia m. in. :
⦁ wzajemne zależności struktur i funkcji ciała człowieka,
⦁ jego zdolność do samoleczenia, samoregulacji, umiejętnie kierowanej przez terapeutę
⦁ jedności ciała, ducha i umysłu.
Znajduje swoje zastosowanie w:
⦁ profilaktyce,
⦁ leczeniu,
⦁ wspomaganiu leczenia
⦁ łagodzeniu objawów chorobowych.
Swój początek wzięła od osoby Andrew Taylora Still’a, amerykańskiego lekarza, który pierwsza szkołę osteopatii założył już w 1892 roku. Do Europy osteopatię sprowadził uczeń Still’a John Martin Littlejohn. W Polsce obecna od kilkunastu lat, zyskuje coraz większą popularność, jako sposób terapii nie wykorzystujący lekarstw.
Jest metodą wspomagającą proces terapeutyczny, polegającą na naklejaniu specjalnych plastrów. W naszym gabinecie stosujemy taping, obok innych manualnych i narzędziowych metod, w celu np. odciążenia przeciążonych struktur, a nie jako samodzielną środek terapeutyczny. Tape’y (plastry) wykorzystywane w naszym gabinecie, to unikalna, najbardziej zaawansowana forma plastrów Dynamic Tape®, cechująca się m.in. znacznie większą rozciągliwością w porównaniu do innych plastrów elastycznych.
Koncepcja wywodząca się z akupunktury, której najważniejszym aspektem jest zawarte w nazwie „zrównoważenie” czy też zbalansowanie „chorego”, dotkniętego bólem meridianu. W terapii wykorzystuje igły akupunkturowe, jako narzędzie terapeutyczne. Czynnikiem odróżniającym od innych metod terapeutycznych jest praca w miejscach, punktach, odległych od miejsca bólu. Dobór miejsca nakłucia odbywa się na podstawie znajomości wzajemnych relacji meridianów.
Terapia trzewna (wisceralna) – pośrednia terapia narządów wewnętrznych polegająca na aplikowaniu specyficznych chwytów na tkanki otaczające narządy wewnętrzne w celu normalizacji ich pracy.
Igłoterapia sucha – metoda nakłuwania ciała za pomocą igieł akupunturowych. Nakłucia mają zastosowanie m.in. przypadku usuwania punktów bolesnych, w tym spustowych.
Pinopresura – nieinwazyjna odruchowa metoda terapeutyczna, polegająca na stosowaniu ucisków na ciele za pomocą pinów. Stosowana w celu normalizacji pracy układu nerwowego, odreagowania psychofizycznego. Korzystnie wpływa na pracę układu trawiennego, krążeniowego, oddechowego, endokrynnego, rozrodczego, wydalniczego, ruchu.
Medycyna Manualna wg Radosława Składowskiego – autorska koncepcja lekarza ortopedy Radosława Składowskiego, bazująca na jego unikalnej wiedzy i doświadczeniu lekarza ortopedy i terapeuty manualnego.
FDM Fascial Distorsion Model (Model odkształceń powięziowych) – posiadająca własną koncepcję diagnostyczną opartą m.in. na mowie ciała, metoda pracy z dolegliwościami układu ruchu. Ich przyczynę upatruje w powięzi – bogato unerwionej, tkance łącznej oplatającej całe ciało człowieka, zarówno układ ruchu, ale także narządy wewnętrzne. Różne tradycyjnie rozpatrywane dysfunkcje, takie jak ostroga piętowa czy rwa kulszowa, sprowadza do 6 odkształceń, dystorsji występujących ze sobą w różnych kombinacjach, leczonych za pomocą specjalnych technik.
NDT Bobath – koncepcja NDT Bobath jest najczęściej stosowaną na świecie interwencją terapeutyczną dla dzieci z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym i jest uważana za najbardziej odpowiednią do leczenia zaburzeń kontroli ruchu w spektrum zaburzeń MPD(Mayston 1992). Kładzie nacisk na obserwację i analizę obecnego stanu umiejętności funkcjonalnych pacjenta i na jasnym określeniu celów terapeutycznych (Mayston 1997, 2001,2005).
Koncepcja NDT Bobath przedstawia interdscyplinarny, wybiegający w przyszłość, rozwiązujące problemy podejście do badania, terapii i kierowania każdym pacjentem z ograniczoną zdolnością do pełnej partycypacji w życiu codziennym z powodu zaburzeń ruchu (uwzględniając napięcie mięśniowe i wzorce ruchu, zmysłów, percepcji i funkcji poznawczych wynikających z zaburzeń OUN(EBTA Consensus 2008).
Celem terapii jest wpływ na napięcie mięśniowe i poprawa liniowości posturalnej, poprzez konkretne techniki a następnie praca nad lepszą aktywną partycypacją i ćwiczenie jasnych, konkretnych i istotnych umiejętności funkcjonalnych adekwatnych do potrzeb dziecka(Mayston 2001).
Praca zgodnie z powyżej opisaną koncepcją pozwala na ułatwienie rozwoju jak najbardziej zbliżonego do prawidłowego rozwoju, utrzymuje osiągnięte już aktywności w jak najlepszej jakości oraz utrzymanie jak najlepszego stanu funkcjonalnego młodszych i starszych pacjentów wymagających regularnych interwencji terapeuty NDT.
*Na podstawie materiałów kursowych NDT Bobath Basic prowadzonych przez mgr Roberta Giezka.
PNF – Prorioceptive Neuromuscular Facilitation (Propriocpetywne torowanie nerwowo-mięśniowe) – mająca swój początek już w latach 40 XX wieku, neurofizjologiczna koncepcja pracy z pacjentem, mające szerokie zastosowanie głównie przy problemach neurologicznych i ortopedycznych. Przyjazna dla pacjenta, oparta na fazach rozwoju człowieka, której podstawowym celem jest poprawa funkcji, sprawności osoby usprawnianej poprzez mobilizację jego rezerw czynnościowych. Cel ten jest osiągany poprzez intensywny aktywny trening. Praca odbywa się na stole terapeutycznym oraz na macie (nauka i doskonalenie wzorców ruchowych).